Συχνά γονείς αναφέρουν πως δε βάζουν το μωρό τους να ξαπλώνει επάνω στην κοιλιά του γιατί δεν του αρέσει και κλαίει. Κάποιοι γονείς παρεξηγούν την οδηγία του γιατρού για την αποφυγή της πρηνής θέσης κατά τον ύπνο και παραμελούν να την συμπεριλάβουν στο καθημερινό του πρόγραμμα.

Από το 1992 που η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρία (APA) πρότεινε την ύπτια θέση για τον βρεφικό ύπνο ώστε να αποφευχθούν τα περιστατικά Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου (Sudden Infant Death Syndrome) αυξήθηκε ο χρόνος παραμονής των βρεφών σε ριλάξ, καθισματάκια και άλλα μέσα υποστήριξης.

Η A.P.A. αναγνώρισε ότι η αύξηση του χρόνου παραμονής των βρεφών πάνω στην πλάτη τους οδήγησε στην αύξηση περιστατικών πλαγιοκεφαλίας, δηλαδή τη δημιουργία πεπλατυσμένης περιοχής στο σημείο (κυρίως οπίσθια) που το κεφαλάκι του μωρού ακουμπά στο στρώμα. Το ίδιο συνέβη και με το ραιβόκρανο, μια κατάσταση όπου το κεφάλι είναι στραμμένο προς μια κατεύθυνση και έχει πλάγια κλίση προς την αντίθετη, όπως παρατήρησε η Αμερικανική Ένωση Ορθωτικών και Προσθετικών.

Επιπλέον σημειώθηκε καθυστέρηση στην κινητική ανάπτυξη των βρεφών καθώς η μυϊκή αδυναμία και η έλλειψη σταθερότητας στο κεφάλι και τον κορμό που παρατηρούνταν καθυστερούσε την κατάκτηση δεξιοτήτων αδρής κίνησης.

Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν τα βρέφη να περνούν χρόνο στην πρηνή θέση, δηλαδή επάνω στην κοιλιά τους. Η πρηνή θέση βοηθά στον έλεγχο των κινήσεων του κεφαλιού και στην ανάπτυξη σημαντικών κινητικών δεξιοτήτων.

"Ύπνος στην ύπτια θέση, παιχνίδι στην πρηνή!"